ترك خورده بغض زميني چشمانم...
آهِ سردي مي كشم...
چشمهايم بازاست...
اماهمه مرانابينا مي انگارند...
چگونه؟!چگونه،به اين جماعت تهي ازعقل بفهمانم...
منديگركودك نيستم...
كوك كرده ام،ساعت تجربه هايم را....
اخطارنه!زنگ هشداردارند "كوكي هاي"رُمان زندگيم....
به عمقي مي نگرم كه تهي شده..
چه كنم ؟!دستانم پُرشده ازچشم هاي وهم انگيز...
خيره ام هنوزمن،به دست تلخ سرنوشت....
واينك باوردارم :رقص نورها را...
خاموشي چراغ شهر...
مي گويي چه مبهم است سخنانم:::
به عمق فاصله ها نگاه كن...
سخنان من مبهم نيست...
"خداي______________________________________________________ا"توأم درشگفتي:::
آري !اي انسان بنگر....
روشنايي چراغ غرور،تكبر،خودخواهي هارا...
همين هاسبب خاموشي چراغ شهرماست....
آن نوري كه درشهر خيره كرده چشمان تورا...
كوركرده،همان نور چشم جماعت آگاه را...
بدين سان همه مرانابيناميخوانند...
من همچنان خيره ام به زنگ هشدار...
ساعت تلخ سرنوشت....
شايدكه بيناييم رابه ديگري واگذارم...
دمِ رفتن....
دمي بايست!حوصله كن،درنوشته هايم...
اينهانطق نيست،بافته نيست،بادلبخ________________________________________________وان..........
سارا59دقيقه بامداديكشنبه 11/12/1392
نظرات شما عزیزان: